Sa Kakau-ihan

Ipinta ko kimo ro sang ka mad-ayad nga taean-awon
It mataas nga mga kakahuyan, sa maberdeng kagueangan
Ag daehon ta ikaw sa puno it Balete nga may pugad
Nga ginaugoy-ugoy it hangin, naga-eutaw sa kahawaan

Sa pagbutlak it adlaw, bueawanong agahon
Sa dahon nagakislap, pudyot-pudyot nga mga diamante
Sa imong palibot, nakapinta ro kulor it duna nga manggad
fiesta sa panan-awan!

Isugilanon mo kakon rong mga nagkahanabo sa banwa,
Kon ham-an nga nagapanampu-ayan si Rizal una sa plaza
Ano ro hutik ku maeubog nga Jae-o
Sa ginagutom nga mamumunit una sa pangpang ku suba

Ag akon nga idetalye sang ka tawo nga busog
Sa kada saeo-saeo, kulekta una sa buesa
Nga pirmi eang ginatupay kon hikatuegan gid man,
Sa katre nga Danguea ag mahaea nga kwarta.

“Ham-an nga ro mga engkantada hay maila?”,
Akon nga pangutana sa aton nga pagsunod
Sa daean paadto sa kahimtangan nga ginahandum naton nga maabot,
Sa lugar nga misteryuso.

“Ham-an nga kalbo eo’t a rong kagueangan?”,
Imo nga sabat, sa imong mga mata
Nakapinta rong haponanong lila, eakip ro mga pispis
Naga-eupad pauli sa kakau-ihan
—idto kon siin may anda pa nga masilungan.

A POEM FOR YOU

This is a poem
supposedly made for you.
You seem to be unaware
so I thought through this
I could let you know.

Having you near me
is like having a glass of chilled Coke
after a day’s hike to the Agtawagon.
Or like Rafael’s saying,
“What a relief” when he enters
an air-conditioned room.

Being so close to you
makes me crave for a serving of
halo-halo.
It stirs me to write poems
as crazy as Leticia.

So you see the magic,
or the enchantment (whichever you prefer)
your presence can conjure…
But for sure,
you’ve awaken the creative in me
so that I found a way
to tell you that you mean more to me,
Fairy ko!